Hanna Kaup BLOG

Był rok 1969. Dwie dziewczynki z dwóch krańców Polski spotkały się w kostno-stawowym ówczesnym sanatorium w Otwocku. Po roku jedna wróciła na Mazury, druga na zachód. Pisywały do siebie. Potem życie ruszyło z kopyta. Przyszła dorosłość, praca, dom, dzieci. Kontakt się urwał. Jakieś 20 lat temu z okładem, jedna z nich stanęła z paczką przed okienkiem pocztowym przy ul. Jagiellończyka w Gorzowie. Po chwili usłyszała pytanie.
- Czy pani wie, co dzieje się z nadawcą tej paczki?
- Tak, stoi przed panią – odpowiedziałam.
- A ja mam pani zdjęcie z pierwszej komunii – dodała z tajemniczym uśmiechem nieznajoma.
Zdjęcie z komunii? Ale jak? Skąd? – pytania goniły jedno za drugim, gdy wreszcie padły kluczowe słowa.
- Otwock 1969. Jestem Barbara.

Ta chwila tkwi we mnie nietknięta upływem czasu. Okazało się, że Basia mieszkała obok mojego wówczas sanepidu. Przez lata niemal sąsiadowałam z nią, bo każdego dnia jechałam do pracy na Mickiewicza, a jednak nie miałam pojęcia, że ona tu jest. Że ma tu męża i dwie córki.
Spotykałyśmy się czasami, ale potem znów życie przyspieszyło. Dzieci poszły w świat, każda z nas codziennie odprawiała swój rytm życia. Czasami dzwoniłyśmy, czasami ją odwiedziłam. Ostatnio w jej imieniny przed pandemią. Była w słabej kondycji psychicznej po śmierci męża. Ale zachowała swój – jak to mówią – twardy i trochę nieustępliwy charakter.

Tydzień temu, po powrocie z sanatorium spotkałam jej córkę. Uradowana spytałam, co dobrego?
- Nic… mama umiera – usłyszałam.
Potem sprawy potoczyły się błyskawicznie. Miałam Basię odwiedzić, ale zgodziła się na przeniesienie do hospicjum. We wtorek rano dzwoniłam tam z prośbą o wizytę. Nie pozwolono mi. Godzinę później Karola napisała, że mama zmarła.

Dziś, tydzień po tej okrutnej wiadomości o chorobie, która zabrała Barbarę po dwóch miesiącach od diagnozy, odprowadziłam ją. Odprowadziłam część mojego dzieciństwa w ostatnią drogę. Basia uśmiechała się do wszystkich z fotografii, tymi serdecznymi oczami i ładną buzią, którą w ostatniej chwili udało mi się pogładzić, gdy pracownik zabierał zdjęcie przed wyprowadzeniem urny z kaplicy.

Skończyło się życie, które mogło jeszcze trwać. Pozostała ciążąca jak kamień pustka, bo choć nie spotykałyśmy się często, to jednak Basia była dla mnie kimś ważnym, kto pojawia się niespodziewanie i zostaje w sercu bliżej, niż często najbliższa rodzina.

Tekst i foto Hanna Kaup


Kliknij w wybrane zdjęcie aby powiększyć

Dodaj komentarz:

Komentarze:

Pielgrzymki

Tegoroczna piesza pielgrzymka powołaniowa odbędzie się w sobotę w sobotę 27 kwietnia. Wyjście pielgrzymki na trasę z Paradyża do Rokitna nastąpi ... <czytaj dalej>

Prezydent w ministerstwie

Prezydent Gorzowa w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. - Z doświadczenia wiem, że najważniejsze są relacje bezpośrednie. Ustalenia, które zapadają wtedy ... <czytaj dalej>

Tarasy jeszcze niedostępne

Woda w Warcie opada, odsłaniają się zalane tarasy. Niestety, ze względów bezpieczeństwa, nie mogą być jeszcze udostępnione. Zdecydowała o tym ekspertyza ... <czytaj dalej>

Apel o pomoc w sprawie odbudowy AJP

W dramatycznej dla uczelni i miasta sytuacji potrzebne jest wspólne działanie. Dlatego prezydent miasta Jacek Wójcicki apeluje o pomoc w ... <czytaj dalej>

«	kwiecień 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

ktos kto ten artykuł nadyrdymał nie rozumie tekstu pisanego

tam nie ma nic rasistowskiego
tylko dobitnie podkreslona prawda <czytaj dalej>

kończyłem technikum wieczorowe i miałem "trochę" okrojony program
jednego tygodnia na drugi polonistka zadawała lalke do przeczyta <czytaj dalej>

Cóż za żenujący poziom wypowiedzi - pomijam sens, bo lista lektur faktycznie woła o gruntowną zmianę. Ale te wszystkie wulgaryzmy, błędy jęz <czytaj dalej>

Wolność wypowiedzi kończy się tam, gdzie zaczyna się promowanie nienawiści, znieważanie i rasizm <czytaj dalej>

Literaturę np. Homera czyta się tylko po to, aby podróżować np. do Grecji lub mitologę rzymską do teatru w Neapolu. Tylko z przyczyn turystyczn <czytaj dalej>