Hanna Kaup BLOG

Każdy dłuższy wyjazd, szczególnie poza granice Polski, to zmiana trybu życia, to wiele kilometrów dziennie spacerów, przemieszczanie się z miejsca na miejsce, by zobaczyć np. ukryty w górach monastyr czy inną świątynię.

To również poznawanie życia ludzi takich, jak my, ale żyjących w innych warunkach. Te inne zwykle są gorsze, no chyba że wybieramy wycieczkę All inclusive i napawamy się leżeniem od rana do wieczora nad basenem, spożywaniem wszelkich smakołyków i raczeniem się najliczniejszymi trunkami.

My jednak wolimy poznawać nowe kraje od podszewki. Zwracamy uwagę na tych, którzy sprzedają wytwory swoich rąk – głównie hodowców owoców i warzyw; tych którzy wykonują codzienną pracę kierowcy czy próbują utrzymać się z prowadzenia przydrożnego baru, w którym podają kawę.

Ludzie na Cyprze są uśmiechnięci. Kiedy coś idzie niezgodnie z planem, kiedy np. na dworcu jakaś kobieta z powodu opóźnienia autobusu, mówi, że się spieszy do pracy, odpowiadają: „Relax”. I nie ma w tym ani złości, ani zdenerwowania. Po prostu komentarz, że nie mogą nic więcej, a robią wszystko, co mogą, trzeba więc zachować spokój.

Dworce autobusowe rządzą się tu swoimi prawami i jeśli nie zdarzy się nic wyjątkowego, kierowcy odjeżdżają punktualnie, ludzie wiedzą, gdzie czekać, ale żadnej zapowiedzi nie usłyszycie.

Jeśli trzeba, kierowca jest decydentem. Gdy jako 14-osobowa grupa PTTK Ziemia Gorzowska wsiadaliśmy do mocno nabitego busa, driver zasadniczym głosem skłaniał pasażerów, żeby się posunęli do tyłu, bo tam jest jeszcze miejsce. I mimo niechęci innych, wpuścił nas wszystkich. Jechaliśmy jak śledzie w beczce, ale kierowca dbał o każdego. U nas nie do pomyślenia. Zwykle na jednej trasie jeździ ten sam mężczyzna, więc kiedy widział nas kolejny raz, machał przyjaźnie. U nas nie do pomyślenia. Kiedy Barbara Schroeder zachwyciła się odtwarzaną w autobusie lokalną muzyką, pan włączył ją na cały regulator i zachęcał do tańca. U nas nie do pomyślenia.

Wszystkie te zachowania potwierdzają, że Cypryjczycy to naród ludzi sympatycznych i uśmiechniętych.

W sobotę udaliśmy się do Panagi, by odwiedzić miejsce urodzenia zwierzchnika Cypryjskiego Kościoła Prawosławnego Makariosa III i Klasztor Chrysoroyiatissa, któremu patronuje Matka Boża nazwana Naszą Panią Złotego Granatu. Po obejrzeniu miejsca i wypiciu kawy, schodziłyśmy z Barbarą do przystanku. W pewnym momencie jakaś młoda kobieta próbowała zaprosić nas na kawę. Powiedziałyśmy, że piłyśmy 10 minut temu. Odpuściła, ale zaraz zza niej wyszła staruszka, która wielokrotnie powtarzała: „Please, please, please”. Łapała nas za ręce i powtarzała: "Please, please, please". Uznałyśmy, że pomożemy tym biednym kobietom. Zamówiłyśmy dwie kawy – okazało się, że drożej, niż miało być – wypiłyśmy po dwa łyki i poszłyśmy.Matka i córka wyglądały na takie, które ledwie wiążą koniec z końcem, ale starsza od razu zerwała nam pięknie kwitnące róże, by choć w ten sposób się odwdzięczyć.

W miasteczku Zbyszek Rudziński zaprowadził nas do wyjątkowej atrakcji. Był to jakiś „sklep”, w którym mocno starszy Cypryjczyk sprzedawał owoce i warzywa, ale w szczególny sposób. Trzeba było mieć odliczoną kwotę, bo nie wydawał. Ale oprócz tego, co sam klient wybrał, mężczyzna dokładał do jego zakupu dodatkowe: pomarańcze, ogórki, banany, pomidory. Był bardzo hojny.
Zadziwieni i obładowani torbami wróciliśmy do Pafos. Tu oczywiście bardziej światowo, trafiliśmy na swoisty targ z różnościami, gdzie sklepikarze – zawsze uśmiechnięci – kiedy zorientowali się, że jesteśmy z Polski, dziękowali i żegnali nas po polsku.

Ponieważ na Cyprze obowiązuje brytyjski, czyli lewostronny ruch drogowy, wielu Polaków często myli się i wchodzi niemal pod koła nadjeżdżającego auta. Nigdy nie słyszałyśmy tu trąbienia. Mało tego, jeden z kierowców zatrzymał się i z uśmiechem na ustach pozwolił Basi przejść przez jezdnię.

To, o czym piszę, to niby drobiazgi, ale one budują atmosferę i w nas Polakach starszej daty budzą refleksje o czasach młodości. Bo przecież pamiętamy ten inny, bardziej ludzki świat.

Tekst i foto Hanna Kaup

Kliknij w wybrane zdjęcie aby powiększyć

Dodaj komentarz:

Komentarze:

Przebudują Ikara

Przetarg na przebudowę ostatniego etapu ulicy Ikara rozstrzygnięty. Kolejna osiedlowa uliczka zostanie w pełni przebudowana. Nowa nawierzchnia ul. Ikara ułatwi codzienne ... <czytaj dalej>

Oni tu zostają

„Zostaję!” to hasło nowej kampanii promującej Gorzów, która ma zwrócić uwagę na zalety naszego miasta, dzięki którym jest ono doskonałym ... <czytaj dalej>

Pielgrzymki

Tegoroczna piesza pielgrzymka powołaniowa odbędzie się w sobotę w sobotę 27 kwietnia. Wyjście pielgrzymki na trasę z Paradyża do Rokitna nastąpi ... <czytaj dalej>

200 lat dla pani Zofii

Nieczęsto zdarza się, aby tradycyjnie śpiewane „sto lat”, z racji chwili, modyfikowano w sekwencji życzeń na lat „dwieście”. Tak właśnie ... <czytaj dalej>

«	maj 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

A synowiec tam po co w radzie miasta skoro nie chodzi na sesje.
Paluch po tak durni mieszkańcy wybrali
Jeszcze wierchowicza brakuje tylko d <czytaj dalej>

Grochówki żadnej tam nie widziałem tylko długa kolejkę po watę cukrową.
Nowy wojewoda nowe porządki.
<czytaj dalej>

Nie ma w Polsce wojska. Piknik 3majowy tylko to dowiódł żadnego czołgu ja płaci grunwaldzkim, bo wszystkie oddaliśmy Ukrainie. 2 taki i 2 Pilice <czytaj dalej>

a w gryfinie była super zabawa <czytaj dalej>

Obchody na "bogato". Już nawet nielegalne, za "tamtej" Polski były z atrakcjami.
Jakieś orkiestry, występy, tance, a tu <czytaj dalej>