Hanna Kaup BLOG

W sobotni grudniowy wieczór w Gorzowskiej Filharmonii wystąpił na jedynym w Polsce koncercie włoski pianista Ludovico Einaudi. To była kolejna duchowa uczta w cyklu Gorzów Jazz Celebrations, tym razem z dopiskiem – Inna Muzyka.

Godzina 19.00. Na scenie czarny fortepian. Bogusław Dziekański zapowiada: – Panie, panowie. Ludovico Einaudi.

Wchodzi niewysoki siwy mężczyzna w czarnym garniturze, czarnym podkoszulku i takich okularach. Siada. Dotyka klawiszy i… zaczyna się magia, hipnoza, czarowanie świata. Dźwięki są jak najdelikatniejsze muśnięcia ukochanych dłoni, jak wyczekiwana pieszczota, która odbywa się z dala od codziennego zgiełku i rozkrzyczanych tłumów.

Choć mamy zezwolenie na robienie zdjęć w czasie pierwszego utworu, po pierwszych brzmieniach wiem, że zdjęć nie zrobię. Przynajmniej nie teraz. Musiałabym przecież dokonać gwałtu na tej muzycznej przestrzeni, w której nawet zbłąkana mucha przestałaby machać skrzydełkami. Niestety, do końca pierwszego utworu ten gwałt dokonuje się z lewa i z prawa, z balkonu jednego i z drugiego. Artysta szczęśliwie trwa do końca, choć momentami trzask migawek aparatów jest nie do zniesienia. A przecież wystarczyło poczekać na brawa w przerwie między utworami. Od drugiej kompozycji jest już znacznie lepiej, choć ciągle daje się słyszeć jakieś nerwowe pokasływania.

Zamykam oczy, otwieram wyobraźnię. Przede mną podróż nad wody i łąki. Mgłami niesiona w góry, po chwili wracam nie z tego świata. Z nocy, która łączy kochanków, w dzień. Z przestrzeni ciemnej, w biel. Jak bym słyszała, o czym rozmawiają. Jak bym czuła, co oni czują. Emocje wyczekiwania mają w sobie niezwykły ładunek. Te unoszenia i zatrzymania, uniesienia i uspokojenia, są jak najtkliwsze pieszczoty. Dają radość i... smutek. Czasami nie widzę już nic. Jest tylko MUZYKA. Oddaję się jej czarowi. Nie ma mnie, aż do oklasków. Kiedy Einaudi bisuje, czuję pod powieką łzę. Ale zastyga, jakby sama chciała posłuchać jego muzyki, oddać się jej magii, przeżyć niecodzienność.

Dwie godziny za nami. Dziękujemy pianiście. Wielu na stojąco, bo czuje, że tak potrzeba. Myślę więc, kim są przychodzący na koncert. Widzę ich w świątyni. Jeden słucha, drugi – tylko udaje, inny – wtopiwszy twarz w dłonie, modli się żarliwie, nie bacząc na resztę. To jego chwila z Bogiem. Nie wstydzę się powiedzieć, że dla mnie taką była.

Hanna Kaup

Więcej zdjęć w galerii eGo FOTO:
http://www.egorzowska.pl/pokaz,galeria,0,0,2011-12-11_Ludovico_Einaudi,

Dodaj komentarz:

Komentarze:

Przebudują Ikara

Przetarg na przebudowę ostatniego etapu ulicy Ikara rozstrzygnięty. Kolejna osiedlowa uliczka zostanie w pełni przebudowana. Nowa nawierzchnia ul. Ikara ułatwi codzienne ... <czytaj dalej>

Oni tu zostają

„Zostaję!” to hasło nowej kampanii promującej Gorzów, która ma zwrócić uwagę na zalety naszego miasta, dzięki którym jest ono doskonałym ... <czytaj dalej>

Pielgrzymki

Tegoroczna piesza pielgrzymka powołaniowa odbędzie się w sobotę w sobotę 27 kwietnia. Wyjście pielgrzymki na trasę z Paradyża do Rokitna nastąpi ... <czytaj dalej>

200 lat dla pani Zofii

Nieczęsto zdarza się, aby tradycyjnie śpiewane „sto lat”, z racji chwili, modyfikowano w sekwencji życzeń na lat „dwieście”. Tak właśnie ... <czytaj dalej>

«	maj 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

A synowiec tam po co w radzie miasta skoro nie chodzi na sesje.
Paluch po tak durni mieszkańcy wybrali
Jeszcze wierchowicza brakuje tylko d <czytaj dalej>

Grochówki żadnej tam nie widziałem tylko długa kolejkę po watę cukrową.
Nowy wojewoda nowe porządki.
<czytaj dalej>

Nie ma w Polsce wojska. Piknik 3majowy tylko to dowiódł żadnego czołgu ja płaci grunwaldzkim, bo wszystkie oddaliśmy Ukrainie. 2 taki i 2 Pilice <czytaj dalej>

a w gryfinie była super zabawa <czytaj dalej>

Obchody na "bogato". Już nawet nielegalne, za "tamtej" Polski były z atrakcjami.
Jakieś orkiestry, występy, tance, a tu <czytaj dalej>